آنورکسیا چیست ؟
اختلال آنورکسیا یا بی‌اشتهایی عصبی یکی از چالش‌برانگیزترین اختلالات خوردن است که اثرات جسمی و روانی گسترده‌ای بر فرد می‌گذارد. این مقاله به بررسی عمیق این اختلال، باورهای نادرست پیرامون آن و مسیرهای درمان می‌پردازد.
آنورکسیا زمانی رخ می‌دهد که فرد به‌طور مداوم از خوردن مقدار کافی غذا امتناع می‌کند و وزنی بسیار پایین‌تر از حد طبیعی برای قد، سن و جنسیت خود پیدا می‌کند (شاخص توده بدنی زیر 18.5). این افراد معمولاً:
- ترسی شدید از افزایش وزن دارند.
- تصویری تحریف‌شده از بدن خود ارائه می‌دهند.
- رفتارهایی وسواس‌گونه در کنترل غذا و وزن نشان می‌دهند
علائم و عوارض آنورکسیا
علائم آنورکسیا شامل رفتارها و عوارض جسمی و روانی می‌شود:
رفتارهای مرتبط با غذا:
- اجتناب از غذاهای پرکالری
- خوردن مقادیر بسیار محدود غذا
- وسواس در مورد چه چیزی و چه زمانی غذا خوردن
عوارض جسمانی:
- کاهش تراکم استخوان
- کم‌خونی
- مشکلات قلبی
- نارسایی کلیه
- توقف دوره‌های قاعدگی در زنان
عوارض روانی:
- اضطراب و افسردگی
- انکار مشکل توسط بیمار
- اختلال در روابط اجتماعی
آنورکسیا به‌عنوان کشنده‌ترین اختلال سلامت روان شناخته می‌شود.
باورهای نادرست درباره آنورکسیا
1. آنورکسیا فقط به کم‌وزنی مربوط است.
اغلب تصور می‌شود که افراد مبتلا به آنورکسیا بسیار لاغر هستند، اما تحقیقات نشان داده است که این اختلال می‌تواند در هر وزنی رخ دهد. در واقع، تعداد افراد مبتلا به آنورکسیا با وزن طبیعی دو تا سه برابر بیشتر از افراد با وزن پایین است. این باور غلط باعث می‌شود بسیاری از مبتلایان با وزن طبیعی تشخیص داده نشده و تحت درمان قرار نگیرند.
2. آنورکسیا اختلالی زنانه است.
یکی دیگر از باورهای اشتباه این است که آنورکسیا فقط زنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگرچه این اختلال در زنان شایع‌تر است، اما مردان نیز ممکن است به آن مبتلا شوند. انتظارات غیرواقع‌بینانه اجتماعی و فشار برای داشتن بدنی عضلانی در مردان می‌تواند از عوامل مهم باشد.
آنورکسیا در مردان
مردان مبتلا به آنورکسیا ممکن است رفتارهای مشابهی با زنان نشان دهند، اما عوامل ایجادکننده می‌تواند متفاوت باشد. این عوامل شامل:
- مراقبان بیش از حد کنترل‌گر
- انتظارات بالای والدین
- فشار برای موفقیت در ورزش یا داشتن بدنی عضلانی
درمان آنورکسیا
اگرچه آنورکسیا مقاوم به درمان به نظر می‌رسد، اما کاملاً قابل درمان است. مسیر درمان معمولاً شامل:
1. روان‌درمانی:
- درمان شناختی-رفتاری (CBT)
- خانواده‌درمانی
2. حمایت‌های پزشکی:
- نظارت بر وضعیت جسمانی
- درمان عوارض جسمی
3. حمایت‌های اجتماعی:
- آموزش خانواده و دوستان
- ایجاد شبکه حمایتی
نقش خانواده در کمک به افراد مبتلا
یکی از چالش‌های اصلی در درمان آنورکسیا، انکار مشکل توسط فرد مبتلا است. خانواده می‌توانند نقش مهمی در شناسایی علائم، تشویق فرد به درمان و حمایت در طول این مسیر داشته باشند. آموزش خانواده در مورد اختلال و حذف کلیشه‌ها می‌تواند تأثیر قابل توجهی داشته باشد.
نتیجه‌گیری
آنورکسیا اختلالی پیچیده است که نیاز به درک عمیق و برخورد بدون قضاوت دارد. شناخت علائم، کنار گذاشتن باورهای غلط و دریافت کمک حرفه‌ای می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا کمک کند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان با این اختلال دست‌وپنجه نرم می‌کنید، هر چه زودتر به دنبال کمک باشید؛ چرا که هر قدم به‌سوی درمان می‌تواند تغییرات بزرگی ایجاد کند.
مداینفینیت را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
اینستاگرام | فیسبوک | ایکس | یوتیوب | لینکدین
