اغلب مادرانی که به روانشناس مراجعه می‌کنند با این دغدغه روبرو هستند که چگونه می‌توان مادر خوبی بود؟ این موضوع بسیار حیاتی است که با ویژگی‌های یک مادر خوب آشنا باشیم چرا که رابطه کودک با مادر، در شخصیت و وضعیت روانی او در بزرگسالی بسیار موثر است. ما در این مقاله قصد داریم که هفت مورد از مهمترین ویژگی‌های یک مادر خوب را با شما در میان بگذاریم.
مادر به‌اندازه کافی خوب در مقابل مادر بی‌نقص
پیش از هر چیزی لازم است که یک موضوع مهم را مطرح کنیم. دقت کنید که زمانی که صحبت از مادر خوب می‌شود منظور یک مادر بی‌نقص و پرفکت نیست. هیچ‌کدام از ما بی‌نقص نیستیم و توقع تبدیل‌شدن به یک مادر بی‌نقص چیزی جز احساس ناکافی بودن و ناامیدی برای ما به همراه ندارد. مادران به جای تلاش برای تبدیل به یک مادر بی‌نقص باید تلاش کنند که به یک مادر به‌اندازه کافی‌خوب تبدیل شوند. یک مادر به‌اندازه کافی خوب با وجود کم‌وکاستی‌ها سعی می‌کند که در حد توان برای فرزند خود مادر خوبی باشید و خود را وارد چرخه باطل تبدیل شدن به یک مادر بی‌نقص نمی‌کند.
یک مادر خوب چه ویژگی‌هایی دارد؟
1: همواره پذیرای فرزندش است
یک مادر خوب فرزندش را با وجود همه نقاط قوت و ضعف می‌پذیرد و همواره به فرزندش این پیام را می‌دهد که با وجود همه‌چیز پذیرفته خواهد شد. در واقع او اینگونه به فرزندش می‌آموزد که نباید نگران قضاوت مادر و طردشدن از سمت او باشد. اینکه کودک نسبت به مادر احساس امنیت داشته باشد و بداند که بی‌قیدوشرط پذیرفته خواهد شد نقش بسیار مهمی در سلامت روانی او دارد.
2: فرزند خود را تحقیر نمی‌کند
یک مادر خوب از تحقیر فرزندش خودداری می‌کند. تحقیر به دنیای روانی کودک آسیب می‌زند و او را با احساسات ناخوشایندی مانند بی‌ارزشی و ناکافی‌بودن تنها می‌گذارد. چنین کودکی همواره با نگاه تحقیرآمیز به خود نگاه خواهد کرد و در روابط بزرگسالی ارزش و احترامی برای خود قائل نخواهد شد. در واقع تحقیر را می‌توان از بزرگترین دشمنان عزت‌نفس کودک معرفی کرد و مادران باید نسبت به خطرات آن کاملا آگاه باشند.
3: یک گوش شنوا برای فرزندش است
یک مادر خوب با دادن توجه و احساس امنیت کافی، به فرزندش این پیام را می‌دهد که هر زمان که نیاز داشته باشد می‌تواند روی او به عنوان یک گوش شنوا حساب باز کند. کم پیش می‌آید که کودکان و نوجوانان با والدین خود راحت باشند و حرف‌های‌شان را به آنان بزنند. به همین خاطر بر هر مادری ضروری است که سعی کند همدلانه فرزندش را بشنود. اینگونه کودک با مرور زمان یاد می‌گیرد که می‌تواند روی مادر حساب کافی باز کند.
4: از برچسب‌زنی به فرزندش خودداری می‌کند
یکی از بزرگترین اشتباهاتی که والدین در رابطه با فرزندان مرتکب می‌شوند این است که مدام به برچسب‌زنی می‌پردازند. این برچسب‌ها در آینده کودک و نوع نگاهی که به خودش دارد بسیار موثرند. این کودکان در آینده خود را با برچسب‌های پدر و مادر می‌شناسند. در واقع برچسب‌ها در بزرگسالی به سدی در مسیر خودشناسی فرد تبدیل می‌شوند و باعث می‌شوند فرد خود را در قالب این برچسب‌ها تعریف کند. یک مادر خوب به خوبی با خطرات برچسب‌زنی آشنا است و از آن خودداری می‌کند.
5: از تعمیم یک رفتار به کلیت شخصیت فرزندش خودداری می‌کند
یکی دیگر از اشتباهاتی که بسیاری از مادران مرتکب می‌شوند این است که یک رفتار را به کلیت شخصیت فرزندشان تعمیم می‌دهند. مثلا تا کودک یک اشتباه کوچک می‌کند او را با کلماتی مثل احمق یا کودن توصیف می‌کنند و کل شخصیت او را بابت یک رفتار اشتباه زیر سوال می‌برند. یک مادر خوب به خوبی می‌تواند بین یک رفتار و کلیت یک فرد تمایز قائل شود و از تخریب شخصیت فرزندش خودداری می‌کند.
6: به فرزندش اجازه اشتباه‌کردن می‌دهد
بسیاری از مادران به‌صورت وسواسی فرزندشان را کنترل می‌کنند و هیچ‌گاه به فرزندشان اجازه اشتباه‌کردن را نمی‌دهند. یک مادر خوب عاملیت فرزندش را از او نمی‌گیرد و به او اجازه کاوش‌کردن و اشتباه‌کردن می‌دهد. این مادران به فرزندشان کمک می‌کند که به تجربه‌های مختلف باز باشند و شور و ذوق او را نمی‌کشند.
7: همواره با عشق و احترام با فرزندش رفتار می‌کند
یک کودک بیش از هر چیزی نیازمند عشق و احترام است. یک مادر خوب نیاز کودک به دوست‌داشته‌شدن را به خوبی درک می‌کند و اجازه نمی‌دهد که کودک گمان کند کسی او را دوست ندارد. احساس دوست‌داشته‌شدن یکی از نیازهای هسته‌ای فرد است و در آینده او و شخصیت‌اش به‌شدت تاثیرگذار است. به همین دلیل یکی از مهمترین ویژگی‌های یک مادر خوب دادن عشق و احترام کافی به فرزندش است.
سخن نهایی
ما در این مقاله به معرفی ویژگی‌های یک مادر خوب پرداختیم. مادران باید تلاش کنند که به یک مادر به‌اندازه کافی خوب تبدیل شوند و توقع تبدیل‌شدن به یک مادر بی‌نقص را از خود نداشته باشند. یک مادر خوب پذیرای فرزندش است، او را تحقیر نمی‌کند، برای فرزندش همواره یک گوش شنوا است، از برچسب‌زنی به فرزندش خودداری می‌کند ،اجازه اشتباه‌کردن را به فرزندش می‌دهد و همواره با عشق و احترام با او رفتار می‌کند
